_bcw5.jpg)
- ۰ ۰
- ادامه مطلب
- ۰ نظر
ماده ۱ – ایجاد هر نوع مؤسسه پزشکی نظیر بیمارستان – زایشگاه – تیمارستان – آسایشگاه – آزمایشگاه – پلیکلینیک – مؤسسات فیزیوتراپی – والکتروفیزیوتراپی – هیدروتراپی – لابراتوار – کارخانههای داروسازی – داروخانه – درمانگاه – بخش تزریقات و پانسمان بهر نام و عنوان باید بااجازه وزارت بهداری و اخذ پروانه مخصوص باشد متصدیان مؤسسات مزبور ملزم برعایت مقررات مذکور در آئیننامههای مربوط میباشند.
تبصره ۱ – برای هر یک از وزارتخانهها و مؤسسات و شرکتهای دولتی و نهادهای انقلاب اسلامی به شرط داشتن مجوزهای قانونی توسط وزارتبهداشت، درمان و آموزش پزشکی با رعایت مقررات پروانه صادر خواهد شد.
تبصره ۲ – برای درمانگاهها و بیمارستانهای موضوع ماده ۱۰ قانون تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که به صورت خیریه درخواستتأسیس میشوند و به تشخیص و تأیید وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و پس از سپردن تعهد مبنی بر این که صرفاً غیر انتفاعی بوده و ملتزمبه رعایت تعرفههای خاص بر مبنای ضوابط مالی اداری و فنی مذکور در آییننامه مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گردند پروانهمخصوص صادر خواهد شد. پروانه مؤسسات مذکور در صورت تخلف از تعهد، رأساً توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی لغو خواهد شد.
تبصره ۳ – سایر موارد و مصادیق مؤسسات پزشکی ، به پیشنهاد وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و تصویب هیأت وزیران تعیین خواهد شد.
ماده ۲ – امور فنی مؤسسات مصرح در ماده فوق باید بوسیله کسانی که بنام مسئول فنی معرفی شدهاند انجام گیرد و همچنین کسانیکه زیر نظرمسئولین مزبور خدمت مینمایند باید واجد صلاحیت فنی و پروانه رسمی بوده و قبلاً بوزارت بهداری معرفی شده باشند – تعویض و تغییر مسئولینفنی نیز باید با اطلاع وزارت بهداری باشد.
ماده ۳ – هرکس بدون داشتن پروانه رسمی بر امور پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی، آزمایشگاهی، فیزیوتراپی، مامائی و سایر رشتههائی که به تشخیص وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جزو حِرَف پزشکی و پروانه دار محسوب میشوند اشتغال ورزد یا بدون اخذ پروانه از وزارت مذکور اقدام به تأسیس یکی از مؤسسات پزشکی مصرح در ماده (۱) نماید یا پروانه خود را به دیگری واگذار نماید یا پروانه دیگری را مورد استفاده قراردهد بلافاصله محل کار او توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تعطیل و به پرداخت جریمه نقدی از پنج میلیون (۰۰۰ ۰۰۰ ۵) تا پنجاه میلیون (۰۰۰ ۰۰۰ ۵۰) ریال محکوم خواهد شد و در صورت تکرار به جریمه تا صد میلیون (۰۰۰ ۰۰۰ ۱۰۰) ریال یا دو برابر قیمت داروهای مکشوفه (هرکدام که بیشتر باشد) محکوم خواهد شد.
مستند به ماده 495 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392، هرگاه پزشک در معالجاتی که انجام میدهد، موجب تلف یا صدمه بدنی شود، ضامن بوده و باید از عهده دیه و خسارات وارده به بیمار برآید.
وکیل جرایم پزشکی در مقاله های پیشین، جرایم پزشکی و نحوه شکایت از پزشک مجرم و همچنین انواع جرایمی که از سوی پزشکان قابل ارتکاب است را طی مقاله هایی با عنوان، وکیل جرایم پزشکی | جرایم و تخلفات پزشکی، وکیل شکایت از پزشک، شکایت از پزشک متخلف، برای شما عزیزان شرح داده است. در مقاله حاضر وکیل جرایم پزشکی قصد دارد تا به بررسی تخلفات انتظامی پزشکان و تشریح آن برای شما عزیزان بپردازد.
تخلفات انتظامی پزشکان یکی از انواع تخلف است که در اصناف مختلف قابل ارتکاب است. تخلف به طور کلی به این معنی است که وقتی شما در صنف یا شغلی قرار دارید و مقررات خاصی برای آن در نظر گرفته می شود و شما آن مقررات را زیر پا می گذارید مرتکب تخلف شده اید به عبارتی دیگر تخلف یک تعهد قراردادی است که شما با قبول آن متعهد می شوید تا در چارچوب آن تعهدات حرکت کرده و از آن سرپیچی نکنید. مقررات صنفی ممکن است برای حفظ شئونات یا سلامت افراد شاغل در آن صنف در نظر گرفته شود.
تخلفات انتظامی پزشکان با جرایم پزشکی دارای تفاوت هایی است که وکیل جرایم پزشکی در ادامه بدان خواهد پرداخت:
تخلفات انتظامی پزشکان با جرایم پزشکی از نظر محتوایی دو مقوله کاملا جدا می باشند چرا که، جرم به طور کلی در قانون اینگونه تعریف شده است، هر فعل یا ترک فعلی که قانون برای آن مجازات در نظر گرفته باشد، بنابراین زمانی می توان فردی را طبق قانون مجازات کرد که مرتکب فعلی شده باشد که در قانون منع شده است اما تخلف و به طور اخص تخلفات انتظامی پزشکان به مواردی گفته می شود که در قانون نیامده و یک تعهد خصوصی بین صنف و اهالی آن می باشد، به عبارت دیگر حرفه پزشکی نیز مانند سایر حرفه ها برای رعایت شئونات و سلامت پزشکان و بیماران یک سری مقررات را در نظر گرفته است که رعایت این مقررات برای پزشکان اجباری می باشد و هر پزشکی که این مقررات را رعایت نکند مرتکب تخلف شده است.