- ۰ ۰
- ادامه مطلب
- ۰ نظر
فصل اول – مؤسسات پزشکی
ماده ۱ – ایجاد هر نوع مؤسسه پزشکی نظیر بیمارستان – زایشگاه – تیمارستان – آسایشگاه – آزمایشگاه – پلیکلینیک – مؤسسات فیزیوتراپی – والکتروفیزیوتراپی – هیدروتراپی – لابراتوار – کارخانههای داروسازی – داروخانه – درمانگاه – بخش تزریقات و پانسمان بهر نام و عنوان باید بااجازه وزارت بهداری و اخذ پروانه مخصوص باشد متصدیان مؤسسات مزبور ملزم برعایت مقررات مذکور در آئیننامههای مربوط میباشند.
تبصره ۱ – برای هر یک از وزارتخانهها و مؤسسات و شرکتهای دولتی و نهادهای انقلاب اسلامی به شرط داشتن مجوزهای قانونی توسط وزارتبهداشت، درمان و آموزش پزشکی با رعایت مقررات پروانه صادر خواهد شد.
تبصره ۲ – برای درمانگاهها و بیمارستانهای موضوع ماده ۱۰ قانون تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که به صورت خیریه درخواستتأسیس میشوند و به تشخیص و تأیید وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و پس از سپردن تعهد مبنی بر این که صرفاً غیر انتفاعی بوده و ملتزمبه رعایت تعرفههای خاص بر مبنای ضوابط مالی اداری و فنی مذکور در آییننامه مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گردند پروانهمخصوص صادر خواهد شد. پروانه مؤسسات مذکور در صورت تخلف از تعهد، رأساً توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی لغو خواهد شد.
تبصره ۳ – سایر موارد و مصادیق مؤسسات پزشکی ، به پیشنهاد وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و تصویب هیأت وزیران تعیین خواهد شد.
ماده ۲ – امور فنی مؤسسات مصرح در ماده فوق باید بوسیله کسانی که بنام مسئول فنی معرفی شدهاند انجام گیرد و همچنین کسانیکه زیر نظرمسئولین مزبور خدمت مینمایند باید واجد صلاحیت فنی و پروانه رسمی بوده و قبلاً بوزارت بهداری معرفی شده باشند – تعویض و تغییر مسئولینفنی نیز باید با اطلاع وزارت بهداری باشد.
ماده ۳ – هرکس بدون داشتن پروانه رسمی بر امور پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی، آزمایشگاهی، فیزیوتراپی، مامائی و سایر رشتههائی که به تشخیص وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جزو حِرَف پزشکی و پروانه دار محسوب میشوند اشتغال ورزد یا بدون اخذ پروانه از وزارت مذکور اقدام به تأسیس یکی از مؤسسات پزشکی مصرح در ماده (۱) نماید یا پروانه خود را به دیگری واگذار نماید یا پروانه دیگری را مورد استفاده قراردهد بلافاصله محل کار او توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تعطیل و به پرداخت جریمه نقدی از پنج میلیون (۰۰۰ ۰۰۰ ۵) تا پنجاه میلیون (۰۰۰ ۰۰۰ ۵۰) ریال محکوم خواهد شد و در صورت تکرار به جریمه تا صد میلیون (۰۰۰ ۰۰۰ ۱۰۰) ریال یا دو برابر قیمت داروهای مکشوفه (هرکدام که بیشتر باشد) محکوم خواهد شد.
- ۰ ۰
- ادامه مطلب
- ۰ نظر
مسئولیت پزشکی به معنای پاسخگو بودن پزشک در قبال خساراتی است که به بیمار در طی مراحل درمان وارد میشود و این خسارات، ناشی از انجام وظایف پزشکی است.
این موضوع در حالی است که تقصیرکار شخصی است که میداند از موضوعی بیاطلاع است؛ اما عمدا و بدون تلاش و در جهت کسب اطلاع، به آن عمل میکند. مطابق تبصره ذیل ماده 145 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392، تقصیر اعم از بیاحتیاطی و بیمبالاتی است. مسامحه، غفلت، عدم مهارت و عدم رعایت نظامات و مانند آنها از مصادیق تقصیر محسوب میشوند.
بی مبالاتی عبارت از آن است که پزشک احتمال و پیشبینی ورود ضرر را از عمل و اقدام خود دارد اما به این احتمال توجهی نمیکند و در نهایت باعث ضرر و خسارت جانی میشود؛ مانند آنکه پزشک، دستور تزریق دارویی به بیمار را میدهد که به آن حساسیت دارد و در نهایت، بیمار پس از تزریق دارو به دلیل شوک فوت کند یا دچار آسیب مغزی شود.
مستند به ماده 495 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392، هرگاه پزشک در معالجاتی که انجام میدهد، موجب تلف یا صدمه بدنی شود، ضامن بوده و باید از عهده دیه و خسارات وارده به بیمار برآید.
- ۰ ۰
- ادامه مطلب
- ۰ نظر
مهمترین رابطه حقوقی بین پزشک و بیمار، این است که پزشک در قبال معالجه بیمار از تمامی ظرفیت ها کمک بگیرد تا از روند درمان نتیجه مطلوب حاصل شود. با این وجود گاهی پزشک آنگونه که شایسته است عمل نمیکند و از این رو مسئله خطا یا تخلف، قصور و تقصیر پزشک مطرح میگردد که حسب مورد، چه ناشی از جراحی های مختلف زیبایی باشد مانند جراحی بینی و چه از اقدامات غیر جراحی مانند استفاده از لیرز و یا استفاده از خدمات زیبایی پوست، پیامد و عواقب حقوقی آن برای پزشک متفاوت میباشد. زیرا که پزشکان هم به موجب مقررات حقوقی و جزایی و هم به موجب مقررات صنفی، مسئول تخلفات خود هستند. تخلفات پزشکی مواردی مانند سهل انگاری در انجام وظیفه و یا افشای اسرار هستند که پزشک بر خلاف قوانین و مقررات وضع شده صنفی رفتار می کند. لیکن جرایم پزشکی مواردی هستند که در قانون مجازات اسلامی قانونگذار برای آن جرم و مجازات در نظر گرفته است ولی شخصی که مرتکب آن می شود پزشک و یا جزء تیم پزشکی است.
رسیدگی به تخلفات پزشکی در صلاحیت دادسرای انتظامی پزشکی است. لیکن رسیدگی به جرایم در حیطه صلاحیت محاکم عمومی دادگستری است. رسیدگی به تخلفات پزشکی توسط هیأت های بدوی انتظامی، مانع رسیدگی توسط محاکم قضایی نمی شود، چون ممکن است پزشک اقدام به عملی نماید که واجد وصف مجرمانه باشد و چون چنین امری بالتبع تخلف نیز محسوب می شود، محاکم دادگستری و هیأت های بدوی انتظامی هر کدام می توانند جداگانه به موضوع رسیدگی کنند.
- ۰ ۰
- ادامه مطلب
- ۰ نظر
وکیل جرایم پزشکی در مقاله های پیشین، جرایم پزشکی و نحوه شکایت از پزشک مجرم و همچنین انواع جرایمی که از سوی پزشکان قابل ارتکاب است را طی مقاله هایی با عنوان، وکیل جرایم پزشکی | جرایم و تخلفات پزشکی، وکیل شکایت از پزشک، شکایت از پزشک متخلف، برای شما عزیزان شرح داده است. در مقاله حاضر وکیل جرایم پزشکی قصد دارد تا به بررسی تخلفات انتظامی پزشکان و تشریح آن برای شما عزیزان بپردازد.
تخلف پزشکی به چه معناست؟
تخلفات انتظامی پزشکان یکی از انواع تخلف است که در اصناف مختلف قابل ارتکاب است. تخلف به طور کلی به این معنی است که وقتی شما در صنف یا شغلی قرار دارید و مقررات خاصی برای آن در نظر گرفته می شود و شما آن مقررات را زیر پا می گذارید مرتکب تخلف شده اید به عبارتی دیگر تخلف یک تعهد قراردادی است که شما با قبول آن متعهد می شوید تا در چارچوب آن تعهدات حرکت کرده و از آن سرپیچی نکنید. مقررات صنفی ممکن است برای حفظ شئونات یا سلامت افراد شاغل در آن صنف در نظر گرفته شود.
تفاوت تخلفات انتظامی پزشکان با جرایم پزشکی
تخلفات انتظامی پزشکان با جرایم پزشکی دارای تفاوت هایی است که وکیل جرایم پزشکی در ادامه بدان خواهد پرداخت:
تفاوت محتوایی تخلفات انتظامی پزشکان با جرایم پزشکی
تخلفات انتظامی پزشکان با جرایم پزشکی از نظر محتوایی دو مقوله کاملا جدا می باشند چرا که، جرم به طور کلی در قانون اینگونه تعریف شده است، هر فعل یا ترک فعلی که قانون برای آن مجازات در نظر گرفته باشد، بنابراین زمانی می توان فردی را طبق قانون مجازات کرد که مرتکب فعلی شده باشد که در قانون منع شده است اما تخلف و به طور اخص تخلفات انتظامی پزشکان به مواردی گفته می شود که در قانون نیامده و یک تعهد خصوصی بین صنف و اهالی آن می باشد، به عبارت دیگر حرفه پزشکی نیز مانند سایر حرفه ها برای رعایت شئونات و سلامت پزشکان و بیماران یک سری مقررات را در نظر گرفته است که رعایت این مقررات برای پزشکان اجباری می باشد و هر پزشکی که این مقررات را رعایت نکند مرتکب تخلف شده است.
- ۰ ۰
- ادامه مطلب
- ۰ نظر
مسئولیت پزشکی به معنای پاسخگو بودن پزشک در قبال خساراتی است که به بیمار در طی مراحل درمان وارد میشود و این خسارات، ناشی از انجام وظایف پزشکی است. البته زمانی که پزشک با رعایت همه موازین فنی و بدون تقصیر با کسب رضایت بیمار، عمل جراحی مشروع و قانونی را نسبت به وی انجام دهد، قابل مجازات نیست و مسئولیتی از جهت پرداخت دیه نیز بر عهده ندارد. سعید شکارینمین، وکیل دادگستری و کارشناس ارشد حقوق جزا و جرمشناسی در گفتوگو با «حمایت» با بیان اینکه پزشک در صورتی مقصر است که مرتکب قصور و تقصیر شده باشد، اظهار کرد: به عبارت دیگر، پایه و اساس مسئولیت کیفری در جرایم پزشکی، ارتکاب قصور و تقصیر است.
- ۰ ۰
- ادامه مطلب
- ۰ نظر